Η αγχώδης συνδρομή είναι νόσημα.

Στη διάρκεια της ζωή μας όλοι έχουμε άγχος σε κάποιο βαθμό. Είναι μια φυσιολογική αντίδραση του οργανισμού στην πίεση και το στρες της καθημερινότητας, κάτι σαν προειδοποίηση για αλλαγή στον τρόπο ζωής μας. Εντούτοις, κάποιες φορές το άγχος ξεφεύγει από τον έλεγχο και αρχίζει να επηρεάζει την καθημερινότητά μας. Στην περίπτωση αυτή μεταπίπτει πλέον στην κατηγορία του νοσήματος και χρειάζεται υποστήριξη και θεραπεία όπως οποιοδήποτε άλλο νόσημα. Η κοινή πεποίθηση, ότι διορθώνεται με αποφυγή του στρες ή ότι πρόκειται για ζήτημα χαρακτήρα, είναι λάθος και αποτελούν κοινούς μύθους σχετικά με την αγχώδη διαταραχή.

Μύθος Νο1: Μπορείς να ελέγξεις μόνος/η σου το άγχος χωρίς βοήθεια.

Αν υπάρχει αγχώδης διαταραχή η προσπάθεια ελέγχου της από μόνοι μας είναι πολύ δύσκολη και πιθανότατα να μην έχει αποτέλεσμα. Το να αγνοήσουμε τα συμπτώματα και τις αγχώδεις σκέψεις συνήθως χειροτερεύει την κατάσταση. Η αγχώδης διαταραχή είναι ένα πραγματικό, κανονικό νόσημα, όπως ο διαβήτης ή η καρδιακή ανεπάρκεια και το να αγνοήσουμε συμπτώματα όπως ο φόβος, ο πανικός ή η ανησυχία μπορεί να καταλήξει επικίνδυνο.

Μύθος Νο2: Πρέπει απλά να αποφύγεις το στρες.

Είναι αλήθεια ότι η αποφυγή στρεσσογόνων καταστάσεων μπορεί να βοηθήσει με το άγχος, εντούτοις δεν είναι αρκετό όταν υπάρχει αγχώδης συνδρομή. Αποφεύγοντας το στρες με κάθε τρόπο πιθανότατα να επιδεινώσει το πρόβλημα. Στόχος είναι η εκμάθηση τεχνικών διαχείρισης του άγχους, όπως για παράδειγμα η Θεραπευτική τεχνική έκθεσης σε εξαρτημένα προκλητικά ερεθίσματα κτλ. Ένας κατάλληλα εκπαιδευμένος ψυχοθεραπευτής μπορεί να μας βοηθήσει να μάθουμε να διαχειριζόμαστε τους φόβους μας και το άγχος.

Μύθος Νο3: Η αγχώδης διαταραχή σημαίνει κρίσεις πανικού.

Ορισμένοι ασθενείς με αγχώδη διαταραχή έχουν κρίσεις πανικού, αλλά υπάρχουν διάφορες μορφές με διαφορετικά συμπτώματα. Για παράδειγμα ασθενείς με κοινωνική φοβία βιώνουν έντονο φόβο και άγχος όταν βρίσκονται σε πολυκοσμία. Τα άτομα με γενικευμένη αγχώδη διαταραχή βιώνουν συνεχή συναισθήματα ανησυχίας, που μερικές φορές συνοδεύονται από σωματικά συμπτώματα όπως εφίδρωση και ναυτία. Κάθε ασθενής είναι διαφορετικός και η προσέγγιση είναι εξατομικευμένη.

Μύθος Νο4: Αγχώδη διαταραχή έχουν όσοι αγχώνονται λόγω χαρακτήρα.

Η αγχώδης διαταραχή δεν είναι θέμα προσωπικότητας. Υπολογίζεται ότι περίπου 3 στους 10 ανθρώπους αντιμετωπίζουν το πρόβλημα της αγχώδους διαταραχής κατά τη διάρκεια της ζωής τους, εντούτοις δε γνωρίζουμε ακριβώς την αιτιολογία. Γνωρίζουμε ότι υπάρχει μεγαλύτερος κίνδυνος εκδήλωσης του νοσήματος εάν υπάρχει για παράδειγμα οικογενειακό ιστορικό αγχώδους διαταραχής, ότι εμφανίζεται συχνότερα στις γυναίκες και ενδεχομένως υπάρχει κάποιο ορμονικό υπόβαθρο με συσχέτιση με την ορμόνη κορτιζόλη.

Μύθος Νο5: Τα φάρμακα για την αγχώδη διαταραχή προκαλούν εξάρτηση.

Υπάρχει ο μύθος ότι τα αγχολυτικά φάρμακα προκαλούν εξάρτηση ή ότι στην πραγματικότητα δεν βοηθούν. Η αλήθεια είναι ότι η φαρμακευτική αγωγή είναι σημαντικό κομμάτι της θεραπευτικής προσέγγισης. Δεν μπορεί να θεραπεύσει το νόσημα, αλλά βοηθά σημαντικά με τον έλεγχο των συμπτωμάτων ειδικά στην αρχή της θεραπείας. Οι φαρμακευτικές ουσίες που χρησιμοποιούμε περιλαμβάνουν αντικαταθλιπτικά και βενζοδιαζεπίνες. Οι βενζοδιαζεπίνες είναι τα μόνα φάρμακα που ενδεχομένως να προκαλέσουν κάποιο βαθμό εξάρτησης, αναλόγως πάντα με τη διάρκεια χορήγησης και τη δοσολογία.

Μύθος Νο6: Τα φάρμακα είναι η μοναδική θεραπεία για την αγχώδη διαταραχή.

Τα φάρμακα δεν είναι η μοναδική θεραπεία και στην πραγματικότητα δεν είναι καν ή καλύτερη θεραπεία. Η θεραπευτική προσέγγιση περιλαμβάνει τη σύντομη ενδεχομένως χορήγηση φαρμάκων και την ταυτόχρονη έναρξη ψυχοθεραπείας, η οποία είναι και η αποτελεσματικότερη προσέγγιση. Στόχος είναι να αλλάξουμε τον τρόπο με τον οποίο αντιδρούμε στα εξωτερικά ερεθίσματα όπως για παράδειγμα με την Συμπεριφορική θεραπεία.

Μύθος Νο7: Τα συμπτώματα άγχους είναι στο μυαλό μας.

Η ανησυχία, το άγχος και ο φόβος είναι κάποια από τα συμπτώματα της αγχώδους διαταραχής. Εντούτοις, μπορεί να συνυπάρχουν σωματικά συμπτώματα, μέσω της σωματοποίησης του άγχους, όπως πονοκέφαλος, ναυτία, πόνος στο στήθος και πλάκωμα, δύσπνοια, ναυτία, τρόμος άκρων κτλ. Στην περίπτωση αυτή ο συνδυασμός ψυχικών και σωματικών εκδηλώσεων μπορεί να κάνουν την καθημερινότητα ιδιαίτερα δύσκολη.

Μύθος Νο8: Η αγχώδης διαταραχή είναι ισόβια.

Άλλος ένας μύθος σχετικά με την αγχώδη διαταραχή είναι ότι οι ασθενείς πρέπει να μάθουν να ζουν με αυτή για όλη τους τη ζωή. Στην πραγματικότητα όμως πρόκειται για μια θεραπεύσιμη νόσο και η πλειοψηφία των ασθενών βλέπουν αποτελέσματα με την κατάλληλη εξατομικευμένη θεραπεία. Αναζητώντας βοήθεια από τον ειδικό γιατρό υπάρχει μεγάλη πιθανότητα οι ασθενείς να ζήσουν μια πλήρη και ελεύθερη συμπτωμάτων ζωή.